Slachtoffer of ondernemer?
Een nieuw jaar, een nieuw geluid… Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Gevleugelde uitdrukkingen zo rond de jaarwisseling. Elk jaar weer, maar dit jaar in het bijzonder.
Mijn eigen verhaal: DE ROLLERCOASTER
Mijn afgelopen jaar mag je met recht een “rollercoaster” noemen. Zonder twijfel het meest turbulente, onverwachte, stille en bedreigende jaar dat ik in mijn 52-jarige leven heb ervaren.
Ik zat al in een moeizame periode, met relatief veel tijd tussen niet bijster goed betalende producties door…. Ja, er was gelukkig wel een concert hier en daar, wat voorstellingen in Duitsland van een hernomen opera en er zat vanaf maart weer een mooie nieuwe productie bij Opera Zuid aan te komen, de Midsummer Night’s Dream….
Zo zag het er uit tot die fatale dag eind februari. Ik zou de dag erna met mijn vrouw en dochters naar de Efteling gaan.
En toen die mededeling op de televisie: “het wordt bevestigd, er is een patiënt met het coronavirus opgenomen in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg”.
Zullen we nog naar de Efteling gaan? We hebben het toch maar gedaan, en daar ben ik achteraf heel blij om… nog niet vermoedend hoe alles daarna zou veranderen.
Alle hiervoor beschreven toekomstperspectief werd weggevaagd. Niks operaproductie, niks “wiederaufnahmen”, niks concerten…. Leegte en de kindjes thuis, thuisonderwijs en heel veel onzekerheid en angst.
Ik ben in de afgelopen maanden alle fasen van zo’n proces doorgegaan. Van “wat zou het allemaal” en “ik stop er helemaal mee” tot positief denken, omscholen enzovoort.
Strijdbaarheid (voor de camera van Radar de positie van ons zzp’ers in de podiumkunsten onder de aandacht brengend) streed met berusting (dagenlang bankhangend en tot niets komend)….
En de slachtofferrol (“ZE moeten ons helpen”) wisselde af met mijn eigen ondernemersmentaliteit (2 opleidingen gestart, een nieuwe website, mezelf rot gesolliciteerd en een bijbaantje als, jawel, postbode).
En nu dus 2021…. Wat gaat het ons brengen? Ik probeer positief te blijven denken en hoop ook anderen te gaan helpen om dat te doen. Maar het is nog altijd een grote onbekende, dat nieuwe jaar… Dat is natuurlijk altijd zo, maar nu wel in heel extreme mate.
Maar ik ga ervoor!
Er wachten veel nieuwe zaken op me, van mijn eigen zang- en lifecoachingspraktijk en “zingen in de zorg” tot het adviseurschap van het Fonds Podiumkunsten en het meer en meer maatschappelijk en politiek actief zijn.
En uiteraard, hopelijk, waarschijnlijk, wellicht………… ZINGEN!! 🎶🎶🎶
Mijn eigen verhaal: DE ROLLERCOASTER
Mijn afgelopen jaar mag je met recht een “rollercoaster” noemen. Zonder twijfel het meest turbulente, onverwachte, stille en bedreigende jaar dat ik in mijn 52-jarige leven heb ervaren.
Ik zat al in een moeizame periode, met relatief veel tijd tussen niet bijster goed betalende producties door…. Ja, er was gelukkig wel een concert hier en daar, wat voorstellingen in Duitsland van een hernomen opera en er zat vanaf maart weer een mooie nieuwe productie bij Opera Zuid aan te komen, de Midsummer Night’s Dream….
Zo zag het er uit tot die fatale dag eind februari. Ik zou de dag erna met mijn vrouw en dochters naar de Efteling gaan.
En toen die mededeling op de televisie: “het wordt bevestigd, er is een patiënt met het coronavirus opgenomen in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg”.
Zullen we nog naar de Efteling gaan? We hebben het toch maar gedaan, en daar ben ik achteraf heel blij om… nog niet vermoedend hoe alles daarna zou veranderen.
Alle hiervoor beschreven toekomstperspectief werd weggevaagd. Niks operaproductie, niks “wiederaufnahmen”, niks concerten…. Leegte en de kindjes thuis, thuisonderwijs en heel veel onzekerheid en angst.
Ik ben in de afgelopen maanden alle fasen van zo’n proces doorgegaan. Van “wat zou het allemaal” en “ik stop er helemaal mee” tot positief denken, omscholen enzovoort.
Strijdbaarheid (voor de camera van Radar de positie van ons zzp’ers in de podiumkunsten onder de aandacht brengend) streed met berusting (dagenlang bankhangend en tot niets komend)….
En de slachtofferrol (“ZE moeten ons helpen”) wisselde af met mijn eigen ondernemersmentaliteit (2 opleidingen gestart, een nieuwe website, mezelf rot gesolliciteerd en een bijbaantje als, jawel, postbode).
En nu dus 2021…. Wat gaat het ons brengen? Ik probeer positief te blijven denken en hoop ook anderen te gaan helpen om dat te doen. Maar het is nog altijd een grote onbekende, dat nieuwe jaar… Dat is natuurlijk altijd zo, maar nu wel in heel extreme mate.
Maar ik ga ervoor!
Er wachten veel nieuwe zaken op me, van mijn eigen zang- en lifecoachingspraktijk en “zingen in de zorg” tot het adviseurschap van het Fonds Podiumkunsten en het meer en meer maatschappelijk en politiek actief zijn.
En uiteraard, hopelijk, waarschijnlijk, wellicht………… ZINGEN!! 🎶🎶🎶
DE SLACHTOFFERROL
Iedereen van ons heeft hem in het afgelopen jaar ongetwijfeld ervaren en we zijn er gedurende periodes zelf maar al te graag in gekropen en hebben ons erin gewenteld:
de slachtofferrol.
“Ik ben slachtoffer van de omstandigheden om mij heen”:
- “de overheid verbiedt mij te werken door de maatregelen i.v.m. het coronavirus. Zij moeten mij door deze moeilijke periode heen helpen”;
- “men wil mij niet hebben voor het weinige werk in theater of studio dat nog wel doorgaat, online of live… zie je wel,
- ik ben te oud, ze zien mij niet, vinden mij niet goed genoeg, terwijl ik zelf weet hoeveel beter ik ben dan al die anderen. En die hebben volgens Facebook wel veel mooie dingen te doen;
Uit de slachtofferrol kruipen, ZOVEEL BEREN OP DE WEG
Ik heb zelf in het afgelopen jaar ervaren hoe moeilijk en zwaar het kan zijn om uit die slachtofferrol te kruipen.
Er zijn zoveel factoren om je heen die je belemmeren om te ondernemen, om je eigen lot in handen te nemen.
Je partner, je kinderen (die je ook nog thuisonderwijs moet geven), het feit dat je alles alleen moet doen (denk je), het oneindige woud van mogelijkheden en tips om iets te doen. En niet te vergeten: de beperkte tijd die je hebt. Wat je ook doet of niet doet, er is op de één of andere manier altijd te weinig tijd. En te weinig energie!
Weet je wat, denk je dan: ik kijk gewoon even op een vacaturesite, meld me voor een vacature die me wel leuk lijkt en schiet dan gauw weer naar de sociale media…..
Doe het niet alleen
De belangrijkste tip (en dat heb ik zelf het afgelopen jaar ook weer mogen ervaren):
Doe het niet alleen!
Want met hulp en motivatie van een ander kun je zoveel meer.
Ik ben zelf in het afgelopen jaar aan de slag gegaan met ondermeer een business coach en een loopbaancoach.. en het werkt!! Het geeft je nieuwe energie, hoop en positiviteit!
Ik help jou graag bij het ontdekken van nieuwe wegen.
Of het nou in de vorm is van zangcoaching, lifecoaching of een combinatie van die twee.
Samen zoeken we naar wegen om klaar te zijn voor de “post-corona” tijd… want die komt!
Maar de allerbelangrijkste en eerste stap:
Trek aan de bel! Ik ben er voor jou!
